Kastracja – zalety, wady, czy i kiedy to zrobić?

W życiu każdego właściciela psa przychodzi moment, w którym musi zadecydować, czy kastrować. Pomimo, że zabieg wydaje się w dzisiejszych czasach rutynowym, to wielu właścicieli ma trudność z podjęciem decyzji.

Kastracja polega na wycięciu psom jąder, a sukom jajników. Po takim zabiegu pies jest bezpłodny, a produkcja hormonów płciowych zostaje zahamowana. Suka nie ma już cieczki i pod Twoim domem nie czai się każdej wiosny, stado napalonych dżentelmenów. Twój pies natomiast nie produkuje testosteronu i nie ma popędu płciowego, dzięki czemu nie gwałci suczek sąsiadów, ani Twojej nogi.

Zalety zdrowotne kastracji:

– brak ryzyka nowotworu jąder u psów,
– o 90% zmniejsza ryzyko wystąpienia nowotworów sutka u suk, pod warunkiem, że zabieg zostanie wykonany przed drugą cieczką,
– eliminuje możliwość wystąpienia zapalenia napletka.
– wyklucza zagrożenie ropomaciczem,
– zmniejsza ryzyko przetok okołoodbytniczych,
– brak możliwości rozwoju nowotworów narządów rodnych,
– zmniejsza ryzyko schorzeń prostaty.

Wady zdrowotne kastracji:

– zwiększa ryzyko wystąpienia schorzeń nowotworowych prostaty,
– zwiększa ryzyko naczyniakomięsaka śledziony i serca,
– zwiększa ryzyko zakażeń dróg moczowych,
– zwiększa możliwość wystąpienia kostniakomięsaka (złośliwego nowotworu kości), jeśli zabieg jest wykonany przed ukończeniem 1 roku życia psa,
– wzrasta problem z nietrzymaniem moczu,
– zwiększa ryzyko nowotworów układu moczowego u suk,
– zwiększa tendencję do nadwagi i otyłości poprzez spowolnienie metabolizmu,
– zwiększa ryzyko zapaleń pochwy, zwłaszcza u suk kastrowanych przed osiągnięciem dojrzałości płciowej,
– zwiększa ryzyko zaburzeń wzrostu i schorzeń układu kostnego – zwłaszcza u psów i suk dużych ras kastrowanych przed zakończeniem wzrostu,
– trzykrotnie zwiększa się ryzyko niedoczynności tarczycy.

Jak się zachowuje wykastrowany zwierz?

Oczywistością jest, że wykastrowany pies jest niezainteresowany miłością fizyczną. Kończy się uciekanie z powodu niedalekiej obecności potencjalnego partnera seksualnego. Zdarza się również, że z powodu obniżonego poziomu testosteronu, psy stają się mniej agresywne. Należy jednak pamiętać, że agresja najczęściej nie ma podstaw w hormonach, a w problemach behawioralnych.

Po kastracji, pies może stać się odrobinę ospały. Wynagradza to możliwość większego skupienia się na pracy z człowiekiem. Wykastrowany piesek mniej interesuje się otoczeniem i innymi psami, dzięki czemu chętniej wykonuje polecenia – łatwiej go ujarzmić.

Wykastrowany samiec może mieć mniejszą tendencję do znaczenia terytorium – obsikiwania wszystkiego oraz kopulowania z meblami i nogami domowników. U suczek zanika możliwość ciąży urojonej.
Z powodu zmiany zapachu inne psy mogą trochę inaczej reagować na wykastrowanego Fafika. Trudno przewidzieć takie zachowania, ale można zaobserwować, że psy wyczuwają psiego kastrata.

Jeśli już kastracja, to kiedy?

Różne są opinie.
U suczki, dobrze jest przeprowadzić zabieg po 5 miesiącu życia, ale nie później niż przed drugą cieczką. Dzięki temu ryzyko zachorowania na raka sutków zmniejsza się o 90%. Warto jednak nie robić tego przed pierwszą cieczką, gdyż będzie miało to negatywny wpływ na rozwój kości.

U samców najlepiej poczekać, aż osiągną dojrzałość płciową, lub uzyskają docelowy wzrost dla danej rasy. Zbyt wczesne wykonanie zabiegu może podobnie jak u suk, negatywnie wpłynąć na rozwój kośćca i mięśni, z powodu pozbawienia psa hormonów rozrodczych.

Inne opcje

Inną opcją jest sterylizacja, czyli przecięcie lub podwiązanie nasieniowodów u psa, a jajowodów u suki. Po takim zabiegu pies również jest bezpłodny. Różnice:
-wysterylizowana suka nadal ma cieczkę i jej organizm wytwarza hormony płciowe,
-wysterylizowany pies ma jądra, produkuje testosteron, popęd płciowy pozostaje.

W przypadku suk można także zastosować antykoncepcję w postaci tabletek lub zastrzyków. Opcją są też zastrzyki hormonalne, które podawane co pół roku, hamują pojawienie się cieczki. Niestety są to metody mocno ingerujące w układ hormonalny suczki i mające wiele skutków ubocznych.

Istnieje możliwość wszczepienia psom implantu, który czasowo blokuje produkcję testosteronu. Dzięki temu piesek jest bezpłodny około 6 do 12 miesięcy.
Niestety nie ma psich prezerwatyw, istnieją jedynie ciotki przyzwoitki, które pilnują, żeby nic zdrożnego nie zaszło. Ty możesz być taką ciotką.

Jest za dużo piesków.

Niestety muszę to wyznać – piesków jest za dużo, a kochających, odpowiedzialnych rodziców za mało. Z tego powodu nadmierne i niekontrolowane rozmnażanie Fąfelków, jest wysoce nieetyczne. Później takie Fąfelki juniory biegają po świecie samopas i trafiają do schronisk, albo w jeszcze gorsze miejsca. Kończą często usypiane.

Żeby nie dokładać do tej brzydkiej sytuacji swojej cegiełki, kastrujemy swoje zwierzęta lub pilnujemy, coby nie mnożyły się z własnej inicjatywy.
Szczeniaczki są słodkie, ale później możesz mieć spory problem, żeby znaleźć im kochający dom. Bądź odpowiedzialna i wesoła!

Niezależnie jaką podejmiesz decyzję odnośnie kastracji swojego zwierza, zawsze wybierz zaufanego weta i wypytaj go ile się da przed zabiegiem.
Zdrowia kochana!