Zachowania obsesyjne – OCD
Zachowania obsesyjne i natręctwa u psów, czasem są powodem śmiechu, czasem traktowane jako cecha indywidualna danego psa. Mogą być pomijane nawet w trakcie wywiadu z behawiorystą. Jednym słowem – nie są często traktowane z należytą uwagą. Zrozumienie przyczyn oraz skuteczne metody zaradcze są kluczowe dla zapewnienia dobrostanu naszym przyjaciołom.
Obsesje i natręctwa u psów: przyczyny, rozwiązania i jak im zapobiegać?
Zachowania obsesyjne wydają się czasem dość zwyczajne, zwłaszcza przy małym natężeniu. Pies bawi się piłą, pies wylizuje łapy, goni ogon. Każdy pies czasem tak robi. CZASEM to słowo klucz.
Zachowania kompulsywne, nazywa się czasem zachowaniami stereotypowymi – powtarzają się, ale nie mają sensu w danym momencie.
Jakie obsesyjne zachowania może przejawiać pies?
Najczęściej spotykane zachowania to:
- gonitwa za własnym ogonem
- pogoń za nieistniejącymi cieniami lub światłem
- łapanie wyimaginowanych much
- obsesja na tle piłeczki lub patyka
- lizanie i ssanie przedmiotów oraz części ciała – aż do uszkodzeń skóry i powstania ran
- zjadanie niejadalnych przedmiotów (np kamieni)
- ciągłe picie wody w ogromnych ilościach
Zachowaniami obsesyjnymi NIE SĄ – zwyczajna pielęgnacja i lianie sierści, zabawa piłką, gryzienie żujek. To są czynności naturalne dla psów, a problemem stają się, gdy pies nie jest w stanie ich przerwać, albo wykonuje je w dziwnych sytuacjach.
Czy pies może mieć depresję? Przeczytaj nasz wpis.
Przyczyny OCD (Obsessive Compulsive Disorder)
- Genetyka. Niektóre rasy, takie jak bulteriery i owczarki niemieckie, są bardziej podatne na obsesyjne zachowania. Gen odpowiedzialny za zachowania związane z OCD jest przenoszony na potomstwo, dlatego tak ważne jest niedopuszczenie do rozrodu psów obciążonych takimi zachowaniami.
- Niedobór cynku. Niedostateczna ilość cynku w organizmie może prowadzić do problemów z kręceniem się w kółko, wylizywania sierści
- Borelioza. jeden z boreliozy – letalne zanikowe zapalenie skóry może prowadzić do niekontrolowanego kręcenia się w kółko.
- Nadmierne wytwarzanie endorfin.Uwalnianie nadmiernych ilości endorfiny może przyczynić się do prezentowania zachowań obsesyjnych, takich jak gonitwa za ogonem czy pogoń za własnym cieniem.
- Nuda i samotność. Dodatkowym czynnikiem napędzającym obsesję jest niespożyta energia psa połączona z samotnością. Wiele psów na stałe mieszkających w kojcach lub przywiązanych łańcuchem prezentuje wiele zachowań kompulsywnych, które początkowo są sposobem na nudę i z czasem się utrwalają.
Obsesyjne zachowania – jak diagnozować i leczyć?
Kluczem jest wizyta u lekarza weterynarii i wykonanie szczegółowych badań krwi, możliwe że również tomografu, gdyż część zachowań jest powiązana również z padaczką u psów. Następnie wdraża się odpowiednie leczenie farmakologiczne. Kolejnym krokiem jest konsultacja behawioralna, ułożenie planu terapii, znalezienie czynności zastępczych, a przede wszystkim wzbogacenie życia psa. Kluczowe jest zadbanie o TRZY punkty:
- Stymulacja sensoryczna. Zapewnienie psu odpowiednich bodźców sensorycznych, takich jak różnorodne zabawki i aktywności, może pomóc w zmniejszeniu obsesyjnych zachowań.
- Regularna aktywność fizyczna. Codzienne spacery i zabawy na świeżym powietrzu mogą skanalizować nadmiar energii psa i zmniejszyć częstotliwość występowania obsesyjnych zachowań.
- Zmiana diety. Dieta bogata w cynk i inne składniki odżywcze może wpłynąć pozytywnie na zdrowie psa i zmniejszyć występowanie zachowań kompulsywnych
Czy da się zapobiegać?
Regularna obserwacja zachowań psa, szybka reakcja na sygnały alarmowe oraz konsultacja z weterynarzem lub behawiorystą zwierzęcym może pomóc w zapobieganiu i leczeniu obsesyjnych zachowań u psów. Niestety często opiekunowie nieświadomie wzmacniają kompulsje – np bieganie za piłeczką, albo łapanie “musz”. Wydaj się się takie zabawne. Obsesje i natręctwa u psów są jednak poważnym problemem, który wpływa na ich dobrostan. Zrozumienie przyczyn tych zachowań oraz odpowiednie zarządzanie nimi są kluczowe dla zapewnienia naszym czworonożnym przyjaciołom zdrowego i szczęśliwego życia.
Bibliografia
Z jednej strony mam wątpliwości przy polecaniu pierwszej książki, bo choć jest dostępna w języku polskim i naprawdę świetnie prezentuje temat obsesji na konkretnych przykładach, to jest to też książka propagująca szkolenie psa w oparciu o “teorię dominacji” Fishera, która jest niezgodna z aktualną wiedzą. Można więc do niej sięgnąć, ale warto pamiętać, że nie każda wyczytana porada jest rzetelna. Oryginał pochodzi z 1997 roku, wiec to lata świetlne w badaniu psów
- Nicholas Dodman, Pies, który kochał zbyt mocno, wydawnictwo Galaktyka, Łódź 2006.
- Karen Overall, Manual of Clinical Behavioral Medicine for Dogs and Cats, Mosby 2013
- Nicholas Dodman, Dogs Behaving Badly: An A-To-Z Guide to Understanding and Curing Behavorial Problems in Dogs, Bantam 1999
Opinie o pierwszej książce można poczytać na LUBIMY CZYTAĆ
